Oğlum 3.5 yaşına gelmek üzere. Ancak WC konusunda ısrarcı olmasak ve etraftan gelen “e hadi artık, askere gidecek” espriMSİlerine veya “bizim kız 12 aylıktı bezi bıraktı” yorumlarına kulak asmasak da insan arada işkilleniyor: Acaba geciktik mi?
Oğlumun doktoru bu konuda çok rahatlatıcı bir yaklaşımla içimize su serpiyor: “-Tuvalet neresi ve ne işe yarar biliyor mu/farkında mı? Bırakın o zaman. Ne zaman isterse o zaman yapsın. Mühim olan mutlu bir çocuk olması. İsterse 4.5 yaşında olsun. Israra hiç gerek yok.” Ben şimdi 4.5 duydum ya, içim rahat, var daha zaman modundayım. Yine de oğlumun “tatamı beze yapıcam” söylemlerine kulak veriyor ve arada yokluyorum. Derken 2 gün önce, neden oturmak istemediğine dair aynen şu yanıt geldi: “-Oturursam düşerim, denize giderim”. Sifondan vaktiyle bir cümle söz ettiysek demek, unutulmamış da gözde büyütülmüş.
Geçenlerde oğlumun bu argümanını “hikaye” alanında paylaşınca ben, Özel Eğitim Öğretmeni Eren Bey @erenyenigun çok güzel önerilerde bulundu. Her ne kadar otizmli/zihinsel engelli yavrucuklara verilen eğitimlerin parçası ise de bahsettiği metot, “her çocukta uzun bir maratondur tata/tuvalet eğitimi” diyor ve her çocukta uygulanabileceğini belirtiyor. Oyunlaştırmaya dair tüyolar vermiş ve sizlerle paylaşmak istedim. Fotolarda sırasıyla sola kaydırıp okuyabilirsiniz.
Unutmadan; Dr.emine_demirbas_cakir ise, bu süreçte fayda vereceğine inandığı ve gerek oğlunda gerek danışanlarında deneyimlediği, Teo’nun Kaka Kitabı’nı önerdi.
Ve yine Özel Eğitim alanında uzu süre görev yapmış halihazırda Okul Öncesi Öğretmeni bir takipçim dedi ki; “-Karmaşık işler bunlar; çişini tutacak, size bildirecek, beraber gidilecek, uygun zamanda çişini yapacak ve bunu kafasındaki sifon korkusuyla yapacak…Hafife almayın. Gece uykusundan kuru kalkması bile önemli bir ön işaret, ama ısrara hiç gerek yok.” Özetle bilmiyorum, deniyorum ve yorumları paylaştım. Bu platformda hepimize ışık tutacak ve çözüm arayan, içine su serpilmesi için okuyan anne-babalar vardır. Belki ipucu olur. Ve unutmayalım; ben size benzemiyorum, çocuklarımız niye birbirine benzesin? Hepsi benzersiz ve kendine özgü. Kıyaslamayalım.
